De eerste.....

Jaaaaa de eerste blog op mijn pagina! Ik moet wel zeggen dat ik deze blog wel lastig vond hoor. Want begin je een blog met je eigen begin? Pak je gewoon een bepaald onderwerp aan? Geen idee, dus net als altijd, doe ik maar gewoon wat ik goed vind voelen. En dat is gewoon beginnen dan loopt het vanzelf wel.

Ik schrijf graag, ik deel graag. En ik wordt soms wat ongemakkelijk van de complimentjes over mijn schrijfstijl. Ik doe namelijk maar wat. Wat ik met mijn eigen boekje heb geprobeerd destijds is dat als mensen die mij kennen mijn boekje lezen denken dat ik het verhaal tegen ze vertel. Alsof ze me gewoon horen. Dus is dat correct Nederlands? Nee, natuurlijk niet. Maar eerlijk, dat boeide me niet. Nog steeds niet. Dus in dat opzicht…ik doe maar wat. En aan alle reacties te merken wordt dat als prettig ervaren. Dus ik ga nu dus deze pagina doen. 

Voor alles is ook een eerste keer. Om maar gelijk het diepe in te duiken, afgelopen zondag had ik mijn eerste keer vaderdag zonder ons pap. Mijn eerste vaderdag zonder vader fysiek op deze aardbol. Sommigen zullen dit al op de socials gelezen hebben maar ik vond het toch speciaal om de eerste blog met ons pap te starten. De dagen en weken voor deze dag vielen me zwaar en ik was er stiekem best veel mee bezig. Want hoezeer ik de commercie van deze dagen zie was er de afgelopen jaren toch een traditie ingeslopen. Altijd ging ik met vaderdag naar ons pap. Altijd. Ookal was hij niet thuis dan zorgde ik dat ik ervoor of erna iets had staan. Vorig jaar was ik de hele dag alleen met ons pap. Hans was de deur uit op een markt en Jorrit was werken en Willie was met Tijm in de sporthal voor een karatetoernooi. Kneuterig door allerlei dingen van vroeger gebladerd. Even in de tuin gezeten en samen een boterhammetje gegeten. Gezondheid was toen al niet meer vanzelfsprekend dus we waren ons er beiden van bewust dat dit een heel bijzondere dag was. Zo met zijn tweetjes. Zoals vroeger op de flat waar we ook veel samen waren. De week voor vaderdag al een pre-vaderdag gedaan door naar zijn roots te rijden in Friesland. Zo'n mooie plek met zoveel herinneringen. En dan de echte dag. Deze hebben we gepakt zoals we altijd in dezelfde traditie doen. Eerst natuurlijk Willie's vaderdag want hee, dat is ook mega speciaal. De jongens hadden de ontbijttafel lekker gedekt en daarna reden we naar Heeze. Al jaren is dit vaste prik voor ons. Bloemetjes brengen naar Henk, die Willie, en wij, al 17 jaar moeten missen. Natuurlijk nemen we ook bloemen voor Wout mee want die wordt al een dikke 40 jaar gemist. Dan "gewoon" naar Limburg. Naar Pake en opa. Het gemis en zijn aanwezigheid zijn daar natuurlijk mega groots aanwezig. Dit is moeilijk, maar ook heel mooi. De dag was mooi en terugkijkend weet ik zeker dat hij dit een mooie dag heeft gevonden. Dat ons pap het fijn vindt dat we er ook voor Hans zijn. Maar rouw dat wordt nog een keer een andere blog hoor, want dat is me toch iets groots...wordt vervolgd dus...