Sucker fo nostalgia

Ik ben erachter gekomen dat er twee woorden zijn die echt bij mij passen. Twee woorden waar ik vroeger nog niet zo mee bezig was maar wat de laatste jaren steeds meer en groter wordt. Twee woorden waar ik me prettig bij voel, waar ik me kan bij kan verschuilen en in kan verdwalen. Twee woorden die me rust en houvast geven. En ja, ook duidelijkheid. En ik heb het misschien al eens eerder laten blijken want ik ga dus ontzettend goed op nostalgie en traditie. Dat zijn dan ook de twee woorden die ik bedoel. De hang naar mijn verleden of het verleden van mijn voorouders is me dan ook wel met de paplepel ingegoten want wat dat betreft toch wel een aardje naar mijn vaartje (en ja, ook deze uitspraak valt in de categorie nostalgische spreekwoorden en gezegdes). Vroeger gingen we dan ook geregeld mijn vaders roots opzoeken in het noorden van het land. En als we daar nu de plaatsen binnenrijden die we vroeger dus zo vaak bezochten voelt dan bijna als thuiskomen. Ik vind het heerlijk om me onder te dompelen in de verhalen over mijn voorouders. En zeker als er dan ook tastbare dingen bij komen. Brieven, kaartjes, krantenartikelen, kleine spulletjes, sieraden, snuisterijen. Een geluk dat mijn vader dit ook zo voelde en wat voel ik me een bofkont dat er veel van de spulletjes van zijn groot en overgrootouders zijn. Zo bijzonder om de pijpenrager waar mijn overgrootvader zijn pijp mee schoonmaakte hier in de kast te hebben liggen of de luciferhouder van weer een andere voorvader. Om maar wat voorbeeldjes te noemen. Ook van mijn moeders kant zijn er wat kleine dingen die hier nu liggen. De oorbellen van mijn oma of een schroevendraaier van mijn overgrootvader. Aan al die spulletjes zit een verhaal, soms ken ik het verhaal niet maar de wetenschap dat een van mijn voorouders dit dus gebruikt heeft vind ik leuk en speciaal. Velen zullen denken, wat een oude meuk, wat moet je ermee? Maar dat geeft niet, ieder zijn ding. En ik bof dus op meer fronten, ik bof omdat deze spulletjes en verhalen bewaard zijn gebleven en ik bof omdat ik met Willie getrouwd ben die net zo is! Ook hij houdt van tradities en nostalgie. Dus hij laat me dan ook helemaal mijn gang gaan. Wij gaan ook allebei goed op reünies en ontmoetingen met mensen van vroeger. Zo was ik afgelopen vrijdag aan werk toen ik tijdens het ophalen van de kinderen bij school werd aangesproken. Een man noemde mijn naam. Ik keek hem aan en er ging nog geen bel rinkelen. Hij noemde toen zijn naam. Ik keek nog eens goed door de baard heen en ja hoor, mijn kwartje viel en een golf van herkenning kwam over me heen. Op de middelbare zaten wij bij elkaar in de klas. Hoe onverwacht en leuk!

Onze jongens zijn in hun doopnamen vernoemd naar de mannen in de lijn boven hun. Ook al is dopen dan niet een structurele traditie die uit mijn familie voortkomt, het vernoemen komt zeker in de lijnen boven mijn ouders voor. Zij hebben immers hun naam ook van een grootouder gekregen. En die namen gaan door bij onze jongens. Dat vind ik mooie lijn. En zoals ik al zei, Willie gelukkig ook, anders zou dat toch een moeilijk puntje zijn geweest. Ook het bewaren van spullen voor onze eigen jongens lukt me aardig. Beiden hebben schriftjes van hun avonturen van 0-4 jaar, beiden hebben van alle basisschool klassen mooie mappen waar hun spulletjes en knutsels in zitten. Rapporten, schoolfoto's, klassenfoto's, brieven, kaarten, shirtjes, konijn, Nollie etc etc. We zijn nu aan bak 4 bezig. Of ze dat later allemaal gaan bewaren? Geen idee, ik hou rekening met nee, maar ze krijgen het allemaal mee. En als ze het niet willen geeft dat niks. Ze hebben iig de mogelijkheid. Of ik er nog wat mee doe met die spulletjes? Het zal je misschien verbazen maar zo nu en dan gaan de bakken nog wel eens open, die van mezelf of die van de jongens en dan kan ik de tijd echt verliezen door door alles heen te bladeren. De schriftjes open te maken, een oude schoolagenda te bekijken, werkstukken, of verhaaltjes die ik vroeger schreef. Even lekker onder dompelen in toen. Niet dat ik denk dat toen alles beter was hoor, helemaal niet. Want ik kan nog steeds dezelfde onzekerheden voelen als toen ik in mijn dagboek schreef. Als ik weer eens een jongen interessant vond maar natuurlijk geen idee had hoe dat aan te pakken of als ik verdrietig was over de scheiding van mijn ouders. Ik zou dan wel eens tegen de jonge Selle willen zeggen, maakt niet uit meid, alles komt goed, jij bent goed.

Er zijn ook mensen die de feestdagen altijd een gedoe vinden. Ik heb dat niet. Al jaren gaat dat hetzelfde. De dagen zijn hetzelfde verdeeld, de activiteiten op die dagen zijn hetzelfde. Heerlijk toch? Die voorspelbaarheid. Dat is dus wat tradities doen. Heerlijk. Moet wel zeggen dat dat even anders voelde toen ons pap wegviel. Niet voor mij, maar dat merkte ik in mijn omgeving. Wat gaan we nu doen? Het afgelopen jaar hebben we dat allemaal zo goed als we konden ingevuld. Ik vind het fijn om te merken dat onze jongens toch ook wel een beetje van de tradities zijn. Nu komt Pasen eraan en dat betekende altijd naar Pake en opa. Vorig hebben we dat ook gedaan maar dit jaar was er eigenlijk nog niet over gesproken maar ik merkte hier in huis dat de jongens er wel gewoon uitgingen eigenlijk. Jorrit ging dit toch maar even zelf met opa regelen. En je snapt het al, natuurlijk gaan we dit jaar gewoon weer. Net als altijd lekker eieren zoeken en lekker eten met elkaar. En in het kader van tradities, elke 8 december en elke 26 september ben ik lekker vrij. Dat zijn de dagen dat de jongens geboren zijn. En de jongens zijn gewoon werken of naar school en zitten helemaal niet op mij te wachten, maar ik maak er gewoon mijn dag van. Want voor mij waren die dagen ook speciaal en bijzonder. Ons moeder zegt het ook ieder jaar als ik jarig ben. "Zoveel jaar geleden lag ik in het kraambed". En ik doe het ook. Ach ja, niet voor niks ben ik een sucker for nostalgia maar sowieso ook lekker sentimenteel. 

Nostalgie is een gevoel van heimwee naar het verleden. Het kan gaan om persoonlijke herinneringen, maar ook om ruimere dingen die niets met de persoon te maken hebben. Het woord komt van het Griekse "nostos" wat terugkeer betekent en "algos" wat droefheid, pijn of lijden betekent. Nostalgie kan gepaard gaan met een bepaald jeugdsentiment. Het is een geromantiseerd of geïdealiseerd verlangen naar oude tijden. Nostalgie kan een onbehaaglijk gevoel geven dat het vroeger beter was.

Een traditie (Latijn: trádere, overleveren) is een gebruik of gewoonte die van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven. De functie hiervan is het in stand houden van de maatschappelijke stabiliteit.

Sentimenteel is een bijvoeglijk naamwoord dat overdreven of belachelijk gevoelig zijn betekent, of iets dat daar blijk van geeft. Het kan ook betekenen dat iets op gevoelsoverwegingen gegrond is. Sentimenteel kan gebruikt worden om een persoon, een situatie, een kunstwerk of een muziekstuk te beschrijven. Bijvoorbeeld: een sentimenteel minnaar, sentimenteel worden van muziek, een sentimenteel spel, een sentimenteel lied.