Nog nagenietend van mijn heerlijke weekendje weg naar Nice met ons team heb ik weer heerlijk kunnen nadenken. En terwijl ik op de fiets van de Franse berg zoefde dacht ik ja, dat ga ik eens met jullie delen. De laatste tijd ben ik namelijk erg druk in mijn hoofd met de rolverdeling van het leven. Iedereen, en hierin zijn geen uitzonderingen, heeft bepaalde rollen in zijn of haar leven. Sommige rollen krijg je, of je nu wil of niet, en sommige rollen kies je. Mocht je nu denken, waar heeft die vrouw het over? Nu, ik zal het je proberen uit te leggen. Als je geboren wordt ben je gelijk het kind van, het kleinkind van, het neefje/nichtje van, het buurkind van etc etc. Dat zijn al best veel rollen die je zomaar krijgt. En naarmate je ouder wordt kies je rollen: vriend van, collega van, werknemer van, ouder van... etc etc. En al deze rollen vragen iets van je. Er hangt een verwachtingspatroon aan vast. Maar omdat iedereen deze rollen op zijn of haar manier uitvoert kan je eigenlijk niet boos of geirriteerd zijn op de ander als de dingen ander gaan dan dat je zou willen. Sowieso denk ik dat je niet teveel hierover moet gaan nadenken want dan krijg je bijna een burn-out van al die verwachtingen van iedereen. Ik probeer altijd een goede balans te vinden in al mijn rollen die vervul in het leven. En daarbij schiet ik soms zeker te kort. Want ook ik kan niet alles. Als ik een periode het druk heb met mijn niet altijd stabiele thuis, kan ik bv bij de scouting niet altijd alles aanpakken zoals ik dat zou willen. In mijn rol als werknemer is wel fijn dat ik mijn werk naar behoren kan uitvoeren want de werkgever verwacht natuurlijk dat ik mijn werk goed doe, en, niet geheel onbelangrijk, ik wordt betaald voor mijn werk. En weet je, ik heb gelukkig een hele fijne baas waarbij, als er nood aan de man is veel te bespreken en regelen is maar toch, dat wil je liever niet. Ook in mijn rol als moeder leer ik iedere dag bij. Tuurlijk zijn er boeken over het moederschap maar ik denk dat je met liefde een heel eind komt. Met onze jongens heb ik natuurlijk altijd de beste bedoelingen. Of deze altijd gewaardeerd worden dat weet ik niet. De keuzes die ik als moeder voor onze jongens heb gemaakt zijn in ieder geval altijd uit liefde en met de beste intenties. De tijd zal uitwijzen of dit ook zo ervaren wordt door de mannen. In mijn rol als dochter probeer ik er ook gewoon vaak te zijn. Op moeilijke momenten maar zeker ook op de feestmomenten en het liefst ook de gewone momenten. Want deze zijn net zo belangrijk om dan bij elkaar te zijn. In mijn geval zijn dat twee locaties waar ik deze rol vervul, dus dat is soms wel meten en wegen. En komt dat altijd uit in mijn privé? Nee zeker niet maar er is gelukkig in voorgaande jaren altijd een mouw aan te passen dat ik op veel plekken erbij kon zijn. En mijn rol als schoondochter (al mag ik dat niet zo noemen van Annie), je merkt toch dat die rol er soms bij in schiet. Mijn schoonzus pakt al deze taken voor haar moeder met verve op. Door Willie's NAH staat zij hier vrij eenzaam in en dat is niet fijn. Maar als er nood aan de man is zijn we natuurlijk bij. Dit wordt ons, naar ik weet, niet kwalijk genomen maar het voelt niet altijd even lekker en eerlijk. En dan nog een belangrijke rol als vrouw van Willie. Bijna 13 jaar lang kon ik deze rol zonder al teveel kleerscheuren uitvoeren. Na deze 13 jaar samen ons leven leiden kwam er behalve “vrouw van” ook “mantelzorger van” bij. En geen haar op mijn hoofd die deze rol zou laten gaan en het ene moment weegt deze rol zwaarder dan het andere moment maar de rol “vrouw van” is dan vaak wel naar de achtergrond. De zorg staat altijd voorop. En als je dan daar weer lang over nadenkt is dat een confronterende gedachte. Want wat zou ik graag meer de rol van “vrouw van” willen zijn. Maar ook ik ben veranderd door wat ons is overkomen. Het zorgknopje krijg ik niet uitgezet. En heel soms, als ik dat toch eens probeer dan voelt het toch anders omdat Willie nu eenmaal ook veranderd is. Poh, dus het is nogal wat, met al die verschillende rollen. Tijdens het maken van elke blog surf ik ook een beetje op het internet. Wat staat daar allemaal over de hersenspinsels die ik op dat moment heb. Zo ook bij deze blog. En wat blijkt? Ik ben niet de enigste die dit een bere-interessant onderwerp vind. Zo ook blogster Iris Slabbekoorn. Tot nu nog nooit van haar gehoord maar zeer de moeite waard. Iris Slabbekoorn heeft aan de hand van psycholoog Donald E. Super haar 8 levensrollen in een taartvorm, een zogenoemde pie-chart, gegoten om zo overzicht te krijgen en balans te creëren. Super interessant om eens te doen. Ikzelf heb het nu nog niet gedaan maar als de tijd daar rijp voor is gaat dat zeker wel gebeuren. Hieronder staat de link voor als je eens wil kijken naar hoe dat dan eruit ziet op de blogpagina van Iris. Voor mij is het nu gewoon oke en rol ik gewoon nog even lekker door.
Balans vinden: wat zijn jouw levensrollen? | Chronisch Awesome
Reactie plaatsen
Reacties