Vriendschap

Mijn altijd attente vriendin liet in onze vriendenapp een shout-out naar vriendschap blijken. En alhoewel het dan vandaag niet de officiële dag van de vriendschap is (de VN heeft deze internationale dag op 30 juli uitgeroepen) leek het me wel een mooi moment om vriendschap eens een podium te geven. Wat is vriendschap eigenlijk? Wanneer ben je een vriend? Wanneer heb je een vriend? Ik zie mijn collega’s vaker dan mijn vrienden. En aangezien ik een open boek ben deel ik met hen ook heel veel van mijn leven. En echt niet alleen de leuke dingen. Ook de dingen die gewoon rot zijn, ook verdrietige dingen. Dus eigenlijk alles. Soms hebben we het gewoon niet in de gaten wie we allemaal verzamelen in ons leven. Ik weet niet of ik op de helft ben van mijn leven maar wat ben ik toch gezegend met de mensen om mij heen. Soms kan ik jaloersmakend kijken naar mensen die op de socials grote vriendengroepen delen. Mensen die ieder weekend met grote groepen vrienden erop trekken. Soms denk ik dan, oe dat heb ik allemaal niet. Oe mijn clubje is maar klein. Maar soms wordt je met je neus op de feiten gedrukt. In tijden waarin je verdriet hebt, in tijden waarin je onzekerheden kent, in tijden waarin je gewoon praktische hulp nodig hebt. En dan weet je wat je hebt. Op wie je kan bouwen. Wie je kan bellen hoe laat het ook is. En wauw, ik HEB deze mensen om mij heen. Die zich dan zorgen om mij maken, die ervoor willen zorgen dat ik het ook fijn heb. Die mij willen ontlasten. En die besef momentjes heb je ook nodig. En tijdens dit besef moment kwam ik erachter dat ik, buiten mijn familie om, gezegend ben met 4 van zulke “clubjes”.  Natuurlijk op dagelijkse basis mijn BFF collega’s. Het is een cadeau dat je op dagelijkse basis bij zulke fijne mensen je ei kwijt kan. Soms zijn we gewoon elkaars therapeut. Het zijn collega’s maar potverdikkie wel BFF collega's hoor. Je deelt zoveel tijd met elkaar dus ook veel emoties en momenten. Je ontkomt er bijna niet aan dat je gewoon heel close wordt. En dan heb ik nog mijn oudste vrienden. We zien elkaar niet elke dag, we spreken elkaar ook niet elke dag maar deze mensen zijn goud waard. We hebben een clubje met Willie’s beste vriend, zijn vrouw en kinderen. Een fantastische dynamiek. Zij kennen Willie allebei al zo lang en hebben mij destijds ook helemaal omarmd. En ik hun! Naarmate we lang met elkaar optrekken kunnen we ook zeggen dat we al veel met elkaar hebben meegemaakt. En dat verbindt enorm. Bij hen kan Willie echt zichzelf zijn en voel ik me ook op mijn gemak zonder dat ik denk dat mensen iets van hem vinden. Ik weet het, dat zou ik nergens zo moeten voelen maar dat gebeurd toch. Zij kennen hem van haver tot gort, zijn nukken van ervoor en kunnen lezen en schrijven met zijn nukken van nu. En dan heb ik nog een clubje voor mij alleen. Ja zij kennen mijn thuis ook heel goed maar we doen niks met partners of kinderen. Zij zijn echt van mij. Zij geven mij energie, bij hen kan ik opladen en hoef ik niks. Love it! Met hen ga ik dan ook 1x per jaar een weekendje op pad. Een heerlijke welkome baken van rust in ons soms wat hectische leven. En dan het derde clubje, met al onze partners en kids erbij. Een bij elkaar geraapt zooitje kan je het wel noemen. Bijna iedereen heeft een apart lijntje met elkaar. Sommigen kennen elkaar van hun baantjes bij de Albert Heijn, sommigen kennen elkaar van de scouting, sommigen hebben bij elkaar in de kleuterklas gezeten. En ergens hebben we elkaar allemaal ergens opgepikt en hebben we elkaar vastgehouden en nooit meer losgelaten. Zeven verschillende karakters, ieder zijn eigen eigenaardigheden en we zijn het zeker niet altijd met elkaar eens. Er zijn zeker ook wel irritaties maar we kennen elkaar door en proberen echt elkaar in elkaars waarde te laten. In moeilijke situaties leer je je vrienden echt kennen zeggen ze wel eens. En dat is echt zo. De moeilijkste situatie in ons leven tot nu toe was echt wel Willie’s ziek zijn toen tot aan nu. En de mensen die ik hierboven allemaal benoemd heb zijn tijdens deze lange periode altijd bij ons geweest. En nu ook, nu anderen in onze club een moeilijke onzekere tijd doormaken zijn we er voor elkaar. En misschien zeggen we het niet zo vaak tegen elkaar maar wat ben ik blij met ze! Niks dan liefde voor al deze mensen. En je hoeft helemaal niet meerdere groepjes te hebben en al zeker geen grote groepjes. Nee het hoeft zeker niet groot te zijn, eentje is meer dan genoeg. En dan ben ik dus echt een gelukkig mens. En sommigen zullen dit zoetsappig vinden maar daar geef ik lekker niks om. Ik ben trots dat ik deze mensen mijn vrienden mag noemen. Hou van jullie allemaal!