Collega's of vrienden?

Familie krijg je er gewoon bij maar vrienden kies jezelf uit zeggen ze altijd. En daar is natuurlijk niets aan gelogen. Maar waar vallen je collega’s onder dan? Deze mensen zie je vaker dan je familie en vrienden. Dus stiekem deel je ook onwijs veel met elkaar. Tuurlijk is dit niet overal zo is en verschilt dat per persoon en per team waar je inzit. Nu heb ik het, in mijn ogen dan, onwijs getroffen in mijn leven. Dit is geen nieuws voor jullie. Nadat ik 18  jaar in een mega stabiel, professioneel, gezellig, gek en begaan team had gewerkt werd het bedrijf verkocht en werden we overgenomen door een andere grotere partij. Er zou niets veranderen was de boodschap van onze oude en nieuwe werkgever. Dat klonk natuurlijk als muziek in mijn oren. Lekker veilig en zeker voor iemand zoals ik, want ik zat immers niet voor niets al 18 jaar op hetzelfde nest. Maar zoals dat gaat had ik daar geen controle over dus ging ik mee met de stroom. De 2 jaar die volgde kwamen er scheurtjes in ons oude hechte team. Er kwamen nieuwe mensen bij, en omdat het toch niet hetzelfde bleef vertrokken we. Een voor een. En ook ik ging verder kijken want zo kon het niet langer. Al snel kwam ik bij mijn huidige werkgever terecht. Werk-technisch alles op orde, werkomgeving mega leuke nieuwe uitdaging zo op de boerderij, op papier was het ideaal. Maar dan het team nog. Ja dat is altijd afwachten. Maar zoals jullie allemaal al vaker hebben kunnen lezen zit dat wel snor. En dat bedoel ik dus met dat ik het getroffen heb in mijn leven want hier is het net zo. Professioneel, leuk, gek, gezellig, relaxt. We zijn een klein team, soms een enorm kippenhok, maar wat wil je ook met voornamelijk vrouwen. Tot voor kort maar 1 man en nu jaja, we hebben er weer een. En als je vaak met elkaar werkt weet je echt veel over elkaar. We vertellen elkaar veel en dat is een megafijne uitlaatklep want zij kunnen ook echt een soort van helicopterview geven over een situatie waar ik thuis dan tegenaanloop. Zij kennen de personen niet waar het over gaat dus kunnen zij ook ongezouten hun mening ergens over geven. En omgekeerd net zo natuurlijk. Geef ik ook mijn mening en stel ik vragen als ik bepaalde keuzes niet helemaal begrijp. Laatst kwam dit toch wel heel dichtbij. En met toestemming mag ik hierover schrijven en hoewel ik eerst dacht, nee, dat doe ik niet, is het verhaal toch een mooi voorbeeld over hoe intens we, als collega’s, met elkaar verbonden zijn. Dat moet zeker niet onderschat worden. De relatie van collega ging over. Zij had zelf de knoop, ook wel in overleg met haar vriend, doorgehakt. Aangezien ze nog totally on speaking terms waren had zij hem naar Schiphol gebracht want hij moest voor werk weg. Toevallig was ik die dag bij mijn oma geweest in Abcoude en voor de mensen die de topo van Nederland niet helemaal paraat hebben, dat ligt dus heel dicht bij elkaar. We troffen elkaar daar in een eettentje en zo kon ik haar bijstaan en troosten zo net na het wegbrengen. Dat is natuurlijk al speciaal maar het wordt nog bijzonderder. Ik heb natuurlijk nog nooit echt een break-up meegemaakt dus heb zeker niet alle wijsheid in pacht maar er rezen wel wat vragen aan haar vriend. Hoezo laat hij haar gaan? Waarom? Maar ook vragen aan haar zelf natuurlijk. Op dagelijkse basis bespraken we de situatie even. Tot ik op een zekere ochtend wakker werd met een hele lange DM op Insta. Het was de vriend. Lang verhaal kort, of we konden praten. Bellen, afspreken, all good. De mental coach in mij werd wakker. Ik poetste de slaap uit mijn ogen en dacht, zeker is dat goed. En dit typte ik dan ook gelijk terug. Maar toen ik op verzenden wilde drukken dacht ik aan mijn collega. Is dit niet raar? Vindt zij dit wel een goed plan? Ik weet van haar wel dat ze dit wel eens had laten vallen dat ze dat een goed idee zou vinden als ik met hem zou praten, maar is dat ook nog zo als het echt gaat gebeuren. Natuurlijk aangegeven bij hem dat ik open kaart met haar wilde spelen. Geen geheimen op de werkvloer en zeker niet over haar eigen leven. Nogmaals een lang verhaal kort, ja we hebben afgesproken en ik heb lekker thee gedronken en een heerlijk taartje gegeten. Ik heb de vragen die ik had kunnen stellen, hij heeft zijn vragen, dilemma’s kunnen uiten. En wat nu zo bijzonder is, als je hier dus over nadenkt, is dat we elkaar dus helemaal niet kennen. Oke, 2x gezien, een keer personeels-BBQ met partner en een keer bij hem thuis toen mijn collega en ik de stad ingingen. Dus nee, we kennen elkaar niet maar wat weten we veel van elkaar! Niet normaal! En hoewel de koffiedate merendeels over hem en hen ging weet hij ook veel over mijn leven. Hoe we zijn gekomen waar we zijn. Hoe ik ben. Wat ik doe. Heel gek eigenlijk. Maar raar is het niet, hoogstens bijzonder. Logischerwijs praten we thuis allemaal over onze werkdagen en onze collega’s. Bijzonder dat we elkaar kennen zonder elkaar te kennen. In dat kader ben ik eens gaan snuffelen op het world wide web. Wat staat daar dan beschreven over vrienden en collega’s?

Wat betekent "mijn vriend"?

Iemand met wie je verbonden bent in bijzondere genegenheid, empathie, interesses, opvattingen en levenshouding.

Wat betekent "mijn collega"?

Iemand met wie je samenwerkt met meestal dezelfde rang en niveau als jij. Een persoon die voor hetzelfde bedrijf werkt. Personen die uitsluitend zijn verenigd om een gezamenlijk doel te bereiken, waarbij de capaciteiten van iedere collega om dit doel te bereiken, door de anderen worden gerespecteerd.

Flinterdunne lijntjes zijn het. Ik kan me namelijk niet voorstellen een hele dag te werken zonder over mijn leven te praten. Of over wat mij bezig houdt. En alleen maar werk gerelateerd te praten. Misschien moet ik dat eens proberen, misschien ook niet. Ik zal het er eens over hebben met mijn collega's. Als ik internet mag geloven is niet altijd gezond om een vriendschappelijke band op te bouwen met je collega’s. Stel iemand krijgt een andere functie dan kunnen de machtsverhoudingen scheef trekken. Gelukkig is dat bij ons op de werkvloer allemaal niet relevant en hoef ik me dus nergens zorgen om te maken. Ik ben gewoon blij met mijn frolleagues (dit is een officiële benaming gevonden op het internet) a.k.a. bff’s!